Aantal keer bekeken: 3496 views
Deze blog is geschreven door een ervaringsdeskundige met autisme. De blog is oorspronkelijk geplaatst op de website QandAutisme.nl. Deze website bestaat niet meer. Omdat FORTIOR onderstaande blog zo waardevol vindt, hebben we deze herplaatst op de website van FORTIOR.
Ik was geloof ik 15 of 16 toen ik voor het eerst alcohol dronk. Dat was nog een jaar of 18 voordat ik mijn diagnose autisme kreeg. Door de jaren heen ben ik het effect dat alcohol op mijn autisme heeft gaan waarderen.
Zoals bij veel mensen startte ik met wat uitproberen, je test wat biertjes uit (niks voor mij) en waar je start met mierzoete witte wijn wordt dat op den duur vervangen door droge witte wijn en pas vele jaren later ging ik vooral rode wijn waarderen.
Nu is het effect van alcohol op iedereen (zowel voor autist als NT’ers) anders en wil ik geenszins reclame maken voor drank. Ik wil in dit artikel alleen maar uitleggen wat het voor- en met me doet.
Voor mij persoonlijk is alcohol een wondermiddel als het gaat over mijn social skills en mijn eeuwig aanwezige ongemakkelijke gevoel (vooral met groepen mensen). Ik word veel losser in de omgang, sta niet meer zoveel stil bij of ik het wel goed zeg of doe, of ik er wel bij pas. Ik word meestal al gauw heel open en op een leuke manier drukker en vrolijker. En het sociale verkeer kost me niet of nauwelijks nog energie!
U kunt zich wellicht voorstellen dat ik moeite heb met drukke restaurants met veel geroezemoes, of met harde muziek in café’s. Het is ontzettend moeilijk om mijn gesprekspartner te verstaan en te kunnen volgen. Mijn verwerkingstijd neemt exponentieel toe in de horeca. Maar als ik een glas wijn of twee drink, dan valt het allemaal weg. Dan kost het me geen moeite meer.
Ik zet dan zélfs (en geheel vrijwillig!) een achtergrondmuziekje op als ik visite heb.
Ik hoor het vaak onder de auti-community: oversharing. Je deelt al binnen korte tijd veel te veel persoonlijke dingen met andere mensen. Dat wordt veel sterker als ik alcohol gedronken heb. Soms denk je dan de volgende ochtend ‘goh, hij zal wel denken…’. Af en toe denk ik ‘had ik niet moeten doen’, maar eigenlijk bijna altijd denk ik ‘ach, zo ben ik nu eenmaal’. En ik krijg er eigenlijk ook nooit echt klachten over, dus ik laat het graag zoals het is.
Ook voor mij geldt dat grenzen snel vervagen als ik wat drink. Na twee glazen is het moeilijk om de derde te weigeren. En de volgende dag kan ik heus weleens spijt hebben van dat laatste glas (of 2).
Al met al wegen de voordelen voor mij persoonlijk toch wel op tegen de nadelen.
Herkenbaar? Hoe is dit voor jou?
– de Vrijwilliger