Wat je niet vasthoudt, kun je ook niet loslaten. Dat simpele feit geldt ook voor relaties. De kunst is om voldoende vast te houden èn om tijdig los te laten. Nergens wordt dat duidelijker dan bij ouders en hun kinderen. Opvoeders moeten immers van ophouden weten. Maar alle opvoeden begint met vasthouden. Vasthouden en loslaten zijn twee manieren waarop ouders van hun kinderen houden.
Net als in de eerdere delen van de serie Samenwerken in de Driehoek gaat het ook in dit boek vooral over de relatie cliënt, familie en professionals. Hoe vaak horen ouders niet dat ze hun kind los moeten laten? In dit boek wordt professionals aangeraden om een andere vraag te stellen: zou u mij willen toelaten in de driehoek met uw kind? Natuurlijk betekent dat ook loslaten. Een ander toelaten betekent dat je niet meer de enige bent die belangrijk is voor je kind, dat de dingen anders zullen gaan dan jij gewend bent. Maar je kínd loslaten, is onzin.
Moeten we het dus voortaan maar niet meer over loslaten hebben? Natuurlijk niet. Zonder loslaten valt het leven niet te leven. Zonder vasthouden trouwens ook niet. Maar professionele zorgverleners doen er verstandig aan om de term loslaten alleen op zichzelf toe te passen. Lukt het hen om zelf van ophouden te weten, om te stoppen met zorgen?
Bestellen
